اشک های دلم.....

می ترسم...

نه مثل دیوانه از بچه ها

نه مثل بچه ها از دیوانه

می ترسم کسی

نه خودت را

که دوست داشتنت را

از من بگیرد!

اشک های دلم........

باید یکی باشد ...
یکی که دزدانه نگاهش کنی
دزدانه راه رفتنش را بپایی
و دزدانه ببوسی اش و محکم بغلش کنی
و در حضورش طعمِ تلخیِ قهوه ات را نفهمی
باید یکی باشد ...
که وقتی دلت برای مداد رنگی های کودکی ات تنگ شد ، به ناخن هایش خیره شوی و سوار بر رنگین کمانی به کودکی ات سفر کنی
باید یکی باشد ...
یکی که حصارِ تنهایی ات را بر هم زند و به تو بگوید که دوستَت دارم
آدم است دیگر
و آدمی به همین دوستَت دارم هاست که زنده است

اشک های دلم........

کم کم دخترک رنگین پوش تابستان

راه را برای دختر زیبای پاییز باز کند 

پاییز را باهمه دلتنگیها دوست دارم
چون مرامیبرد به روز های خوش کودکی
روزهایی که فارغ از هر غمی
موهایم را درباد رها میکردم
و میدویدم شاد شاد
روزهای قشنگی که با هیچ غمی همراه نبود جز زخمی شدن زانوهایم ...

اشک های دلم........